در هوای اطرف ما به طور معمول ۲۱ درصد اکسیژن و ۷۸ درصد نیتروژن وجود دارد. دستگاه اکسیژن‌ساز به گونه ای طراحی و ساخته شده اند که هوا محیط را می‌گیرد، آن را از میان فیلترهای مخصوص زئولیت (Zeolite) عبور می‌دهد تا نیتروژن جدا شود و اکسیژن خالص‌ تری باقی بماند و برای تنفس بیمار ارایه کند. بنابراین درصد خلوص اکسیژن برای یک دستگاه اکسیژن ساز یعنی چه مقدار از گازی که دستگاه به بیرون می‌دهد، واقعاً اکسیژن است.

بدن بیماران تنفسی (مثل COPD یا نارسایی مزمن ریه) نیاز به اکسیژن پایدار و خالص دارد. اگر خلوص پایین بیاید، اشباع اکسیژن خون (SpO₂) کاهش می‌یابد و بیمار دچار تنگی نفس، خستگی یا افت سطح هوشیاری می‌شود.

استاندارد جهانی خلوص ۹۳ (±۳) درصد استاندارد جهانی برای دستگاه‌های اکسیژن ساز خانگی می باشد. همچنین محدوده خلوص قابل قبول اکسیژن برای دستگاه های مختلف معمولا طبق موارد زیر می باشد:

• مدل های بین ۳ تا ۵ لیتر: باید خلوص بین ۹۰ تا ۹۶ درصد را حفظ کنند.
• مدل های ۸ تا ۱۰ لیتر: معمولا خلوص بین ۸۷ تا ۹۳ درصد دارند. در دبی بالا ممکن است کاهش خلوص رخ دهد.
• مدل های ارزان و بی کیفیت: خلوص ۸۵ درصد و نامناسب برای درمان و در واقع اکسیژن ساز واقعی نیستند.

توصیه های مهم در هنگام خرید:

• یک دستگاه‌ اکسیژن ساز  خانگی خوب همواره باید ۹۰ تا ۹۶ درصد خلوص اکسیژن را حفظ کنند.
• ممکن است در دبی های بالا برای دستگاه افت خلوص اکسیژن رخ دهد، بنابراین خلوص اکسیژن را در بالاترین دبی خروجی بررسی نمایید.
• از کارکرد پایدار و ۲۴ ساعته دستگاه اکسیژن ساز، بدون افت خلوص اکسیژن اطمینان حاصل نمایید.
• مدل هایی را انتخاب کنید که حتما سنسور کنترل خلوص (Oxygen Purity Sensor) داشته باشد تا خلوص اکسیژن در لحظه سنجیده شود.
  
• میزان خلوص اکسیژن باید به صورت دیجیتال روی صفحه نمایش داده شود.
• آلارم یا هشدار افت خلوص اکسیژن زیر حد مجاز، در دستگاه اکسیژن ساز وجود داشته باشد.