دستگاه اکسیژن ساز خانگی کارو برای افرادی که به دلایل مختلف دچار کمبود اکسیژن خون (هیپوکسی) هستند و نیاز به اکسیژن درمانی دارند، مناسب است. این با استفاده از هوای محیط اطراف، اکسیژن با خلوص بالا را برای بیمار فراهم می‌کند.

برخی از گروه‌های اصلی که به دستگاه اکسیژن ساز خانگی نیاز پیدا می‌کنند عبارتند از:

• افراد مبتلا به بیماری‌های ریوی مزمن:

  • بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD): شامل برونشیت مزمن و آمفیزم که باعث تنگی راه‌های هوایی و کاهش ظرفیت ریه می‌شوند.
  • آسم شدید: به خصوص در مواردی که با درمان‌های معمول کنترل نمی‌شود و بیمار نیاز به اکسیژن کمکی دارد.
  • فیبروز کیستیک: که منجر به ترشح بیش از حد مخاط در راه‌های هوایی و عفونت‌های مکرر ریوی می‌شود.
  • فیبروز ریوی (ILD): بیماری‌هایی که باعث زخم شدن و سفت شدن بافت ریه می‌شوند.
  • فشار خون ریوی: که بر عروق خونی ریه‌ها تاثیر می‌گذارد.

• افراد مبتلا به بیماری‌های قلبی:

  • نارسایی قلبی: که باعث کاهش توانایی قلب در پمپاژ اکسیژن به بدن می‌شود.
  • بیماری‌های عروق کرونری قلب: که می‌تواند عرضه اکسیژن به اعضا را کاهش دهد.

• افراد مبتلا به بیماری‌های حاد تنفسی:

  • ذات الریه (پنومونی): به خصوص در موارد شدید که ریه‌ها ملتهب شده و جذب اکسیژن مختل می‌شود.
  • سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS): یک وضعیت اورژانسی که در آن ریه‌ها نمی‌توانند اکسیژن کافی را به خون برسانند.
  • بیماری‌های ویروسی تاثیرگذار بر دستگاه تنفسی (مانند کووید-۱۹): در بیمارانی که دچار مشکلات تنفسی و کمبود اکسیژن خون می‌شوند.

• افراد با سایر شرایط پزشکی:

  • آپنه خواب شدید: به خصوص در مواردی که با خروپف بلند و وقفه تنفسی در خواب همراه است.
  • بیماری‌های عضلانی و عصبی: که بر عملکرد تنفسی تاثیر می‌گذارند.
  • مسمومیت با مونوکسید کربن: که منجر به گرسنگی اکسیژن در بدن می‌شود.
  • توانبخشی پس از جراحی‌های بزرگ یا حوادث: که ممکن است بخشی از ریه آسیب دیده باشد.
  • نوزادان نارس: که ریه‌هایشان به طور کامل توسعه نیافته است.